Hallo, ik ben Erika. Ik ben geboren en getogen op het platteland van Japan, waar je de berg Fuji overal kunt zien.

Ik ren (en doe het nog steeds) door bergen van bamboe en speel met tassen en de natuur.

Ik bracht het grootste deel van mijn jeugd door met mijn overgrootmoeder Yao, die voornamelijk voor me zorgde en me voedde met haar magische handen. Haar gerecht was altijd eenvoudig: miso en rijst.

Ze zei altijd: "Als ik die twee heb, is mijn maaltijd klaar."

Door haar te volgen, leerde ik welke planten we kunnen eten, wanneer en waar we naar het bos moeten gaan om perfect seizoensgebonden paddenstoelen, jonge bamboe en wilde vruchten te vinden. Ze leerde me waarderen wat we hebben.

Mijn huis stond midden in de rijstvelden, die elke dag een adembenemend landschap vormden.

Rijstvelden hebben veel verschillende gezichten: van spiegelende vijvers, groene grasvelden vol met zingende kikkers, gouden tapijten die door de herfstwind worden bewogen met dansende libellen erboven, tot bevroren grond die dood leek, maar zich gewoon voorbereidde tot ze weer de kussen van de lentezon zouden krijgen. Ik vond het heerlijk om op de schoot van mijn opa te zitten terwijl hij met de tractor door de velden reed. Ik vond het leuk om mijn oma te volgen wanneer ze rijstzaailingen in de modderige velden plantte.

Geen wonder dat mijn allereerste droom was om een rijstkorrel te worden! (Ik was te jong om het me te herinneren, maar mijn ouders wel.)

De meeste van mijn familie komen uit dit kleine stadje genaamd Susono (裾野). Er is niets, behalve pure natuur, waar al mijn wortels diep verankerd zijn.

Toen verliet ik Japan. Ik was hoogstwaarschijnlijk de eerste persoon die in duizenden generaties in mijn stamboom buiten Japan ging wonen. Ik reis en woon nu al bijna 15 jaar in veel verschillende plaatsen en landen. Ik breng tijd door met verschillende mensen van over de hele wereld en leer van hen.

Ik heb ook veel maaltijden met hen gedeeld. Hoeveel verschillen we ook hebben in overtuigingen, uiterlijk, talen, tradities... We hebben ook veel gemeen.

En ik heb nog nooit iemand ontmoet die niet glimlacht als ze goed eten krijgen. Eten verbindt ons, eten kan landen en religies overstijgen en vertrouwen opbouwen. Dat weten we allemaal.

Ik maak al meer dan 10 jaar miso volgens de traditionele Japanse methoden, nu ben ik gevestigd in Rotterdam/Nederland en Susono/Japan,

en blijf nieuwe avonturen beleven.